One love foundation.

Na een week in Addis die helemaal nodig was om alles te regelen voor ons vertrek uit Ethiopië en onze reis naar Ghana taxiden we zaterdagochtend voorlopig voor de laatste keer naar Bole airport in Addis Ababa.
Een dikke vijf en een half uur vliegen tegen de klok in bracht ons in ruim 3 uur naar Accra waar we werden we opgewacht door Brandon, de lange Australiër die ons al per email was beloofd door Stefny. Zij runnen samen de “One love foundation”, die aan de voormalige Goudkust een ziekenhuis bouwt en een school ondersteunt. Op het strand naast het (vissers)dorp Asaafa hebben ze onderkomens gebouwd waar vrijwilligers voor langere of kortere tijd kunnen verblijven. Ze kunnen helpen met het ziekenhuis, of met de school, maar er is nog veel meer te doen en er zijn plannen voor nieuwe projecten. Maar daarover later meer.
Dit blogje is alleen om onze lezers te laten weten dat het goed met ons gaat en we ons even in een nieuw avontuurtje begeven. De omstandigheden zijn hier zo’n beetje tegengesteld aan die in Sekota: het is hier overal groen groen en groen van de oerwoudachtige begroeiing met de nodige palmbomen, het is heet en heel vochtig en bijna iedereen spreekt Engels. We hebben privacy (een eigen hut) en ruimte (het hele strand) en vormen nu een kleine leefgemeenschap met naast Stefny (NL) en Brandon hun dochtertje Indie van bijna 1,5 jaar en vrijwilligster Cristy uit de VS. Allemaal blanken. We zwemmen in de woeste zee of in de rustige lagune waaraan dit schiereilandje ligt. Drie maaltijden per dag krijgen we voorgeschoteld.
Hopelijk lukt het om dit blogje in Cape Coast (twee uur gaans met de auto) met wat foto’s te versturen, dan heb je een indruk van dit paradijs. Voor het verzenden van ons blog moeten we naar een grotere stad. De dichtstbijzijnde ligt op een uur rijden.
We hebben een visum voor een maand en onze tickets voor Amsterdam staan 28 juli gedateerd. 29 Juli hopen we weer veilig in Holland aan te komen!